Vanmorgen beginnen we vroeg de tent in te pakken, want we willen de boot van 8:30 halen. Via de supermarkt, gelukkig open op zondag door het vele toerisme, zijn we om 8 uur in de haven. Daar is zelfs een koffie-automaat om Henri van koffie te voorzien. Er staat alleen in het Kroatisch op welk knopje waarvoor is, dus 50% kans op gewone koffie en 50% kans op espresso. Helaas voor Henri de verkeerde gok: espresso. Ofwel heel weinig koffie.

In een al behoorlijk tot leven komend toeristisch Mostar, fietsen we door de winkelstraat de stad uit. De eerste 40 kilometer dezelfde route terug die we gisteren heen reden. Best leuk, we konden allerlei herkenningspunten aangeven. 'Nu komt de supermarkt op de onverwachte plek', 'he, die man zat daar gisteren ook al te roken op zijn stoepje' en 'ah, het tunneltje door de rots over het spoor'.

Gisteravond liep het terras van het verder verlaten hotel nog volledig vol (en de Nederlanders waren in de meerderheid). De hoteleigenaar pakte op een zeker moment zijn gitaar om samen met een van de vaste gasten te gaan zingen, dus toen werd het tijd om naar de kamer te gaan. Vanochtend verontschuldigde hij nog even omdat ze tot 2:00 uur hadden zitten praten en wij onze kamer bij het terras hadden. Maar wij hebben er weer niets van gehoord.

Stel, iemand vraagt of je wel eens naar Rome geweest bent. Dan bedoelt die persoon waarschijnlijk of je het Colosseum bezocht hebt, het Vaticaan gezien hebt en door de middeleeuwse stad geslenterd hebt. Maar de vraag is ook of je geografisch in de stad bent geweest.