Vanmorgen beginnen we vroeg de tent in te pakken, want we willen de boot van 8:30 halen. Via de supermarkt, gelukkig open op zondag door het vele toerisme, zijn we om 8 uur in de haven. Daar is zelfs een koffie-automaat om Henri van koffie te voorzien. Er staat alleen in het Kroatisch op welk knopje waarvoor is, dus 50% kans op gewone koffie en 50% kans op espresso. Helaas voor Henri de verkeerde gok: espresso. Ofwel heel weinig koffie.

We schepen in op de boot. Maar is dit nu een pont (zoals Janneke zegt) of een veer (wat Henri vindt, in ieder geval geen pont). Wikipedia heeft tot nu toe geen uitsluitsel gegeven en ook telefonisch consult met Nederland hielp niet. Tja...

Na twintig minuten varen zijn we op het eiland Korčula. Hier rijden we door het oude stadje en daarna via de kust. Op een betonnen randje boven het water eten we nog een chocolade-croisantje. En dan moeten we klimmen om naar de andere kant van het eiland te gaan. Het is een klim van maar 3,5 kilometer, maar daarvan is de eerste drie kilometer heel erg steil. Gemiddeld 9% met langere stukken van rond de 14%. En als je dan niet alleen jezelf maar ook nog je halve gewicht extra aan bagage naar boven moet trappen... Volgende keer doen we deze klim met de racefiets, dan is hij vast wel leuk. En kunnen we ook beter van het beloofde uitzicht genieten.

We rijden van oost naar west over het eiland en doordat we in de lengterichting rijden, voelt het meer als binnenland. Olijfbomen, struiken en rotsen wisselen elkaar af. Het landschap is glooiend, met soms een stukje omhoog en dan weer wat naar beneden, maar geen echte klimmen. En dan dalen we een stuk en komen opeens weer bij zee uit, maar nu aan de andere kant van het eiland. Hier rijden we weer een tijdje langs de kust, totdat de weg het binnenland weer in draait. Dat is weer klimmen. Deze keer gelukkig een stuk geleidelijker, met percentages van 5%. En onder aanmoediging van de fietsers van een fietstour, die ons tegemoet de berg af rijden.

Na de afdeling zijn we bij de plaats Blato. Ook hier is de supermarkt open en we vinden dat we wel een koude Fanta verdiend hebben. (Ter illustratie: de lucht is strakblauw, het is 's ochtends al een graad of 25 en als je klimt tijdens het fietsen begin je vanzelf te druppen van het zweet, ook als je dat normaal niet zo snel doet.) Op naar het laatste klimmetje en daarna de afdaling naar de haven van Vela Luka.

In Vela Luka kopen we eerst tickets voor de pont/het veer* naar Split. Daarna rijden we een stukje terug, want we hebben ijs gespot. En met bijna een uur te doden voordat we gaan varen, lijkt het eten van een ijsje ons een prima tijdsbesteding.

Voordat we ijs gingen eten, hadden we al een boot aan zien komen. Maar tot onze verrassing komt er nog een aan als we terug zijn van het ijs. Ze liggen naast elkaar aan de kade. Er zijn zelfs auto's die van de ene naar de andere gaan. Maar welke moeten wij hebben? Een mannetje wijst op deze vraag naar een van de twee, dus daar gaan we maar aan boord. Een ander mannetje komt nog even vragen waarom onze fiets zo ver naar voren staat, tot hij ziet dat de fiets een stuk langer is dan normaal. Daarna gaan we naar dek, grappend dat we wellicht in Italië uit zullen komen als we toch op de verkeerde boot zijn gestapt.

Gelukkig meren we aan in Split. Daar fietsen we naar ons op de boot geboekte appartementje. We willen graag kamperen, maar bij Split zijn geen campings. En het zou toch zonde zijn als we deze blog 'Hebben we Split gezien?' moeten noemen.

*Doorhalen wat je niet van toepassing vindt.