Stel, iemand vraagt of je wel eens naar Rome geweest bent. Dan bedoelt die persoon waarschijnlijk of je het Colosseum bezocht hebt, het Vaticaan gezien hebt en door de middeleeuwse stad geslenterd hebt. Maar de vraag is ook of je geografisch in de stad bent geweest.

Vanmorgen pakken we onze tent in om verder te rijden langs de kust van Kroatië, richting de stad Dubrovnik. De camping ligt mooi aan zee, maar dat betekent wel meteen vanaf de start vier kilometer steil klimmen om weer bij de route te komen. Daar aangekomen gaat het over in vier kilometer iets minder steil klimmen van de route. We zijn in ieder geval wakker.

Via kleine weggetjes rijden we naar het vliegveld van Dubrovnik. Van daar is er blijkbaar geen alternatief meer naast de drukke kustroute, dus die draaien we op. Na een paar kilometer komen we in de file terecht. Helaas is er geen fietspad, dus het wordt een combinatie van ook in de file staan en langs auto's en bussen rijden.

Het is al de hele ochtend bewolkt, maar ondertussen gaat het zelfs druppelen. En daarna richting regen. We besluiten dat het zelfs nodig is om de net bijna droge fietsbroeken in de fietstas te doen, omdat ze niet meer verder drogen en mogelijk zelfs weer natter worden.

Na een kilometer of tien mogen we rechtsaf van de drukke weg, blijkbaar is er toch een stukje alternatief mogelijk. Als we we weer bijna bij de hoofdweg zijn, zien we op de wegwijzers dat je daar naar Bosnië en Herzegovina (BiH) kunt afslaan. Blijkbaar ligt daar een grenspost.

Wij komen weer op de drukke kustweg. In een klim gaat de route linksaf, maar daarvoor moet je over de vangrail klimmen. Die staat strak tegen de weg, dus de auto's reden langs. Misschien haalbaar met een racefiets, maar met een bepakte vakantiefiets of zeg, een tandem met aanhanger, totaal niet doebaar. Nog los van dat het volgens de borden echt niet mag. We klimmen daarom door en besluiten de volgende afslag te nemen. Deze lijkt eerst een heel goed idee, maar blijkt één richting de verkeerde kant op. En hoewel de meeste bestuurders tot nu toe niet zo van de regels lijken te zijn, vinden ze een fiets die tegen de richting in rijdt echt absoluut niet kunnen. Wel zien we vanaf boven de stad mooi liggen.

De route loopt door het voetgangersgebied van Dubrovnik. Hoewel het na-seizoen is, is het er nog steeds erg druk. Door onze alternatieve route komen we echter net verkeerd uit en rijden we tussen de buitenkant van de stadsmuren en de rotsen. En daarna gaat de route verder door de stad, maar weg van het centrum. Tja, zijn wij nu in Dubrovnik geweest?

Bij een baai net voorbij de stad besluiten we maar eens te lunchen. Gelukkig staat hier een mooi bankje aan het water en doordat het bewolkt is, is schaduw nog niet nodig. Als we na de lunch weg rijden, hebben we zowaar wéér een lekke band. Ondanks samen heel goed zoeken, vinden we weer de reden niet. Raar...

Na Dubrovnik mogen we weer klimmen, weg van zeeniveau. Bijna boven aan de klim van we de grens over met BiH. En als we zo naar de weg kijken, is dat de grens waar we een paar uur eerder al langs reden. Dit had efficiënter gekund en waarschijnlijk ook leuker. Alleen het uitzicht op de stad zouden we gemist hebben. Als Janneke de ID-kaarten aan de douanier van de BiH-kant van de grens geeft, vraagt hij waar haar fiets is. Henri rijdt daarom de tandem iets naar voren. De douanier moet daarop lachen en scant de ID van Janneke niet eens meer, maar laat ons het land in.

Na de grens gaan we het Popovo-dal in. Hier rijden we over wat ooit de Ćiro-spoorlijn was. Wat een contrast met Dubrovnik. Het dal is omringt met kale bergen en erin zijn vooral bomen en struiken. Vooral het eerste deel lijkt volkomen verlaten. Onderweg worden we ingehaald door één auto en één motor. Bij het dorpje Hum zien we nog drie mensen, bouwvakkers die een waterleiding aan het aanleggen zijn. En dat doen ze door een sleuf van 30 cm diep en 10 cm breed in de rotsen onder de weg te boren. Wij zijn maar gaan lopen op dit grove grindpad.

Omdat er geen campings zijn op dit deel van de route, slapen we in het oude station van Zavala. Dat is opgeknapt in de hoop op gasten voor de nabij gelegen grotten en vanuit het fietsen. Op dit moment zijn wij de enige gast, dus het lijkt nog niet zo te lukken. De eigenaar kwam nog wel even een praatje maken, die komt uit Dubrovnik en rijdt in een nieuwe BMW. Blijkbaar valt de schade nog mee.