Gisteravond liep het terras van het verder verlaten hotel nog volledig vol (en de Nederlanders waren in de meerderheid). De hoteleigenaar pakte op een zeker moment zijn gitaar om samen met een van de vaste gasten te gaan zingen, dus toen werd het tijd om naar de kamer te gaan. Vanochtend verontschuldigde hij nog even omdat ze tot 2:00 uur hadden zitten praten en wij onze kamer bij het terras hadden. Maar wij hebben er weer niets van gehoord.

We vervolgen de Ćiro-route, al moeten we eerst wat klimmen omdat er een stuk verharding op een deel van het traject ontbreekt. Ook willen we graag bij het dorpje verderop wat inkopen doen, maar de beloofde winkel blijkt niet meer te bestaan. Tot deze conclusie komen we samen met een andere kustroutefietser, die ook de winkel zoekt, maar in de tegengestelde richting.

Met een half pak koekjes en volle bidons redden we 50km vlak ook wel en deze kilometes trappen lekker weg. We komen weer langs wat mijnenvelden en worden daar ook bijna door een vrachtwagen de afgrond ingekieperd. De chauffeur was blijkbaar in gedachten want afremmen was er niet bij tot het bijna te laat was. Het ging gelukkig allemaal net goed.

Als de oude spoorlijn echt geen asfalt meer bevat gaan we de binnenwegen op. Daarbij zien we ook een stuk hoger op de berg een net nieuwe grote weg, die weer niet op onze Garmin of in ons boekje staat. De invloed van de nieuwe zijderoute is ook hier zichtbaar.

Met een enkele kleine klim laveren (en hobbelen) we door het landschap en bij het eerste echte dorpje met meer dan 1,5 huis is er eindelijk een winkeltje waar ze broden in de vorm van vliegende schotels verkopen.

Al snel buigen we af voor een klein uitstapje naar Mostar. Daarnaartoe volgen we wel de spoorlijn, maar vooral er naast, want hier ligt de rails er nog. Bankjes zijn slechts sporadisch te vinden en bij de eerste gaan we direct zitten. Gelukkig hebben we niet veel later het rustgevende achtergrondgeluid van een bosmaaier.

Onderweg naar Mostar zien we ook een enorme snelwegbrug in aanbouw. Nog meer nieuwe zijderoute.

In Mostar hebben we weer een kamer die vlakbij het oude centrum en de beroemde brug ligt. Na het hele wasproces bekijken we de stad en zien we op een toeristenkaart een kathedraal staan. Daar wandelen we naar toe. Het blijkt een afzichtelijk modern gebouw te zijn, wat ons doet denken aan de kathedraal in Liverpool.

We besluiten om vervolgens maar echt het toeristische deel in te gaan en samen met alle andere toeristen door de smalle straatjes en over de brug te schuifelen. Terug gaan we via de autobrug; wij hebben weer even genoeg 'echte-toerist' gespeeld.