Vanmorgen worden we wakker met uitzicht op de bergen. Mooi! Daarna hebben we weer een Italiaans ontbijt, ook met uitzicht op de bergen. En weer zoveel soorten eten dat we niet alles kunnen proeven.

We hebben vandaag een relatief makkelijke dag voor de boeg, met veel bewaarde hoogtemeters. We rijden weer over het fietspad op de spoorbaan en oude handelsweg, in omgekeerde richting van gisteren. Nu blijkt pas dat we gisteren vrijwel de hele tijd omhoog reden: we rijden nu meestal omlaag en het gaat een stuk sneller. Onderweg maken we dezelfde opmerkingen als gisteren, op dezelfde plek. Je moet jezelf toch bezig houden.

Na het "moddermeer" volgt de enige echte klim van de dag, weer omhoog naar Passo Mauria. Gelukkig loopt de weg gelijkmatig omhoog en we klimmen soepel naar boven. Nu we omhoog rijden, hebben we meer tijd om naar de mooie uitzichten te kijken.

Na de pas volgt een lange afdaling, af en toe onderbroken door een kort stukje klimmen. Als we bij de tunnel komen, rijden we er dit keer meteen in. Gelukkig hadden we gisteren al gezien dat je niet via de oude parallele route kunt, want vanuit deze richting zou je daar pas laat achter komen. Er staat in ieder geval geen bord of hek bij de afslag.

Voor Tolmezzo proberen we het drukste deel van de grote weg te omzeilen door over de oude weg te gaan die parallel loopt. Helaas staat daar al vrij snel een duidelijk hek: dit gaat dus niet werken. We proberen terug te komen naar de grote weg, maar de kruising blijkt ongelijkvloers. Maar dan blijkt daar een fietspad, parallel aan de grote weg. Dat volgen we een stukje, tot we weer bij de route komen.

In Tolmezzo halen we lunch bij een grote supermarkt voor het centrum (het is voor de Italianen inmiddels siësta, dus kleine winkels zijn dicht). De parkeerplaats van de supermarkt ligt volledig in de zon, dus we besluiten eerst nog verder te rijden. We hebben voordeel dat we de route al gereden hebben in de andere richting: we denken te weten dat in het centrum bankjes zijn. En inderdaad: we lunchen op een bankje op het plein in het centrum. Alweer een mooie plek! In Italië zijn duidelijk meer bankjes dan op de Balkan, waardoor de kans op een mooie plek een stuk groter wordt.

Na de lunch vertrekken we weer richting de drukke weg. We willen wederom een parallel alternatief proberen, maar ook deze is volgens de borden afgesloten. We wagen het er maar niet op gezien de eerdere hekken bij wegafsluitingen op deze weg en fietsen terug naar de grote weg.

Hierna hebben we een relatief vlak deel van de route, over stukken fietspad en rustige wegen. Het valt (net als eergisteren) op dat de bergen opeens 'op' lijken te zijn. We kijken aan de ene kant uit over een vlakte, met aan de andere kant wat lage heuvels. Als we dan ook nog op dijkje komen te rijden, komt de vergelijking met de Lekdijk weer naar boven. Maar de heuvels zijn toch net hoger dan als je vanuit de Betuwe tegen de heuvels van de Heuvelrug bij Rhenen aankijkt.

We stoppen in Tarcento, want daarna komt een lange klim zonder voorzieningen. En het heeft ook geen zin om verder te gaan, dan zijn we eerder bij de auto zonder dat we een hele dag winnen (als we dat al zouden willen). Dus eerst halen we een ijsje en daarna lopen we een rondje door Tarcento. Een provinciestadje waar je verder niets te zoeken hebt als toerist, behalve als je er per ongeluk terecht komt. Dus zitten we nu op het terras tussen de locals.