Zonder ontbijt, die luxe had onze camping niet, rijden we naar het eerste de beste winkeltje en ontbijten op het terras van het naastgelegen café, dat helaas dicht is. Geen koffie dus. Na het ontbijt is het meteen een klimmetje om vervolgens weer wat uitgestelde afdaling van gisteren te hebben.

Maar als je dan beneden bent, dan ook weer omhoog. En wel met een 13km lange, steile klim, op ook nog eens de enige, dus drukke, weg naar Sarajevo.

Dat is niet leuk klimmen, want geduld kennen automobilisten natuurlijk niet. En beroepschauffeurs schatten ongetwijfeld hun apparaat thuis te lang in, op de weg vooral te kort. Ongelooflijk hoe vaak men denkt er in een blinde bocht, liefst ook nog in een tunnel, nog even langs te kunnen. Een groot deel van de klim zijn er twee rijbanen naar boven, alles kan er dan dus gelukkig wel gewoon omheen, maar echt lekker in de klim komen we niet.

Bijna bovenaan is een terrasje waar we ieder twee cola wegtikken. Het meisje dat ons helpt is blij Engels te kunnen praten met ons. Met een keurig Oxford accent. Gelukkig gaat onze route verder via de oude weg, die weliswaar slecht wegdek heeft en een stuk meer hoogtemeters, maar veel prettiger fietst doordat er geen verkeer is.

Daarna is de grote weg ook een stuk rustiger, want er is plotseling een splinternieuwe snelweg verschenen. Hij staat zowel in het boekje als op de Garmin niet op de kaart, maar hij is er echt. Afdalen is dus een stuk relaxter.

Dichterbij Sarajevo wordt de weg wel steeds drukker en groter en dan geeft onze route nog wat kruip-door-sluip-door onverhard. Over een smalle plank over een sloot. Daarna over een gezellig industrieterrein.

In Sarajevo ontdekken we een fietspad langs de rivier, dat rijdt prima de stad in. En hoewel we een hekel hebben aan de huurstepjes, is dat wel een goede aanleiding voor infrastructuur daarvoor, en laten dat nou net fietspaden zijn…

Ons hotel zit tegenover het genocide-museum. En op de binnenplaats zijn nog goed de sporen van de oorlog te zien, met kogelgaten en provisorisch gebouwde muren. De façades van de gebouwen zijn vrijwel overal wel opgeknapt, al is er na het stucwerk niet altijd opnieuw geschilderd. Hierdoor blijft het verleden goed zichtbaar in de verder hippe stad.