Onder het toeziend oog van zwanen ruimen we de tent op. Bij het ontbijt bereiden we ons voor op het volgens het boekje “grotendeels” onverharde traject.

Al vrij snel passeren we de grens en zijn we in Kroatië. Minder aangeharkt dan Slovenië maar ook meer contrast: nette tuinen, bloembakken overal, maar niet gestuct (wat hier vanwege het soort bakstenen wel gebruikelijk is). In India is het zo dat je geen belasting betaalt als je huis niet af is, dus bouwen ze de bovenste verdieping (nog) niet. Misschien geldt hier ook zoiets met stucwerk, zoals vroeger ook in Frankrijk en Italië.

Na 50 km hebben we nog geen onverhard gezien (behalve dan die weg waar de asfaltmachine komende week langs komt), dus dat grotendeels onverhard wordt redelijk onmogelijk bij een etappelengte van 100km. Maar dat is verder geen probleem. Blijkbaar de tekst niet goed begrepen, dat komt dan nog een keer.

Vandaag ook de eerste klimmen, zo mogen we ze wel noemen. Niet heel lang, rond een kilometer, maar wel stijl met gemiddeld 10-12%, met een uitschieter richting de 20%. Die dan trouwens ook op het onverharde deel van vandaag zat. Dat bleken uiteindelijk zo’n 4km te zijn.

Het landschap vandaag was niet indrukwekkend, in het begin zelfs saai. Beetje alsof je door de Flevopolder fietst, maar dan zonder rechte wegen. En net iets meer heuvels, het ging de hele tijd een beetje op en neer, meestal zonder echt te klimmen.

Een van de kenmerken van het gebied zijn houten boerderijen en houten kerkjes. Bij een van die kerkjes op een heuveltje waren een kraan, een prullenbak en een trapje om op te zitten. Wat wil je nog meer als fietser?

Ok, een stukje verder wisten we waar we meer wilden: koude cola en eten. We vonden een barretje, dus de cola lukte. Eten niet; de eigenaresse bood nog aan om een pizza te laten bezorgen, maar dat zou een drie kwartier duren en uit Sisak komen. Daar konden we beter zelf heen fietsen. En op het terras onze meegebrachte rol koekjes opeten.

We zijn terechtgekomen in Sisak en aangezien er weinig campings zijn en de eerstvolgende pas 30km verder zit, is het weer een hotel geworden. Gelukkig wel met een Oostblok/Sovjet uitstraling (waar het nooit bij gehoord heeft, maar misschien wisselden de autoritaire leiders ook bouwstijlen uit.)