Na een dag autorijden zitten we weer op de fiets! Vanuit Lubljana rijden we naar het zuiden door het binnenland van Kroatië, Bosnië én Herzegovina en Montenegro en terug langs de kust.

Bij het hotel waar we gisteren om 22 uur kwamen binnenrollen kunnen we gelukkig de auto op het terrein laten staan. We haken de aanhanger achter de fiets, checken nog even of er geen slag in het achterwiel zit van het kusje van de achterband met de betonrand bij de Tauerntunnel (hier zwijgen we verder over), starten de Garmin en volgen de route.

De wegen zijn goed, Slovenië is op het eerste gezicht een strak aangeharkt land, Oostenrijk met wat rare karakters op de plaatsnamen. En wat weinig klinkers, wat met de Slavische talen wel te verwachten is. We hopen nog wat extra klinkers in de supermarkt te kunnen kopen, die blijken ze niet te hebben…

We volgen vandaag hele stukken het Sava-dal. Beetje op en af, maar redelijk vlak. Duidelijk is te zien dat de rivier zeker 6 meter hoger heeft gestaan met het noodweer een maand geleden. Veel rommel in de bomen, een enkele verdwaalde boot en weggespoelde stukken weg (al was het kleine weggetje waar we over fietsten al behoorlijk opgeruimd en provisorisch met gravel gevuld).

Na een dertig kilometer voelen we dat de achterband zachter is. We proberen een keer of bijpompen het magisch oplost, maar 10 minuten later is het al weer voelbaar. We checken de buitenband, wisselen de binnenband en pompen ‘m op. Dan bedenken we dat ie dan niet in het frame geplaatst kan worden, dus hij moet weer leeg, na opnieuw oppompen blijken we hoogteslag te hebben, dus weer leeg, maar bij de derde keer is het goed. Wat een amateurs…

30 kilometer later is het weer raak, en omdat het de laatste binnenband is, vervangen we ook maar de buitenband die we bij ons hebben. Bij nadere inspectie blijkt er toch wat in de oude buitenband te zitten. Amateurs vijfde klasse…

Dus zitten we op de duurste camping ooit nu banden te plakken. En hebben daardoor geen tijd voor het uitgebreide zwemparadijs (en heel stiekem misschien ook geen zin). Volgens de receptie en de prijs is de camping vijf sterren, maar het sanitair heeft wat ruim denken nodig om de twee sterren te halen. Gelukkig is het water wel warm. We kunnen hier ook in een van de restaurants op het terrein onbeperkt eten van het buffet, dus voor fietsers niks te klagen verder.