Met Hanzestad Lemgo, grote rotsen in het landschap, 'het zwaarste traject' en veel windmolens.

Vandaag was de eerste echte heuveldag. Meteen vanuit Hameln over de Weser begon de eerste klim, en meteen 12%. Het steile stuk was gelukkig maar 300 meter, daarna ging het een stuk minder steil.

Ook daarna ging het op en neer, met soms langere klimmen. Dit leverde mooie uitzichten op. We hebben op de voor mij mooiste weg van de route (tot nu toe) gefietst. Een slingerende, glooiende weg door een smal dal, met een afwisseling van stukjes bos, struiken en grasland.

De enige Hanzestad van de dag was Lemgo. Deze heeft een centrum met een aantal mooie oude huizen. En vlak bij de stad een slot, waar we tussen het hoofdgebouw en de poortgebouwen door konden fietsen, zodat we het goed konden bewonderen.

In de loop van de middag kwamen we bij de Externsteinen. Dit zijn rotsformaties die boven het land uitsteken. De mensen in de streek hebben er al heel lang geleden religieuze betekenis aan toegekend, eerst vanuit natuurgodsdiensten en daarna christelijk. Ze lijken daarmee een beetje op Stonehenge, alleen zijn deze rotsen van nature ontstaan door erosie. Verder hebben we in het gebied (en op de hele tocht) nog geen rotsen gezien, dus waarom deze er wel zijn?

Onze route van vandaag eindigde vrij vroeg. Het is heel mooi weer, dus we willen graag kamperen. Weer hebben daarom de laatste camping genomen voor een 'campinggat' van zo'n 90 km. En dus zitten we nu boven op een berg, met uitzicht, van het mooie weer te genieten. Het kon echt niet anders...