In tegenstelling tot wat er van dit hotel verwacht wordt komen wij in de tijd dat we er zijn wel van de hotelkamer. Op de eerste avond gaan we weer naar een KFC (maar dit keer weer echt Korean Fried Chicken). Nu we meer in het binnenland zitten merken we dat het Engels vrijwel niet gesproken wordt. Met handen en voeten, en Google translate, kunnen we ons echter meestal wel redden.

Het hotel heeft geen ontbijtzaal, dus we moeten in de buurt op zoek naar iets te eten. Er lijkt een nieuw bakkertje geopend, waar we veel lekkere broodjes kunnen halen. Hoe de kassa en de koffieautomaat werkt is nog even uitzoeken voor de medewerkers.

We rijden naar het Duryunsun provinciaal park waar we weer een berg op kunnen lopen. Bij het kopen van het toegangskaartje is het weer handen en voeten, maar de aanwijzing hoe we de berg op moeten lopen is vrij duidelijk. Als we bij de tempels iets hoger op de berg aankomen is er nog een vriendelijke Koreaan die ons de weg wijst. (Er zijn overigens erg veel vriendelijke Koreanen)

Door de bossen, klimmend over rotsblokken komen we 600 meter hoger op de top. We kunnen zowaar de zee zien. Wanneer we weer naar beneden lopen is duidelijk dat we via de juiste route naar boven zijn gelopen. Het pad naar beneden is een recht betonpad. Dat was naar boven erg saai geweest. De rest van de route was overigens erg mooi.

12 kilometer later, rond 5 uur, is het dan toch wel tijd voor lunch en we halen bij een convenience store een typische Koreaanse maaltijd: Ramyeon. Gewoon een bakje noodles. Kokend water er bij, 5 minuten wachten, en klaar. De dame in het winkeltje helpt ons in onze onhandigheid hoe het allemaal moet bij de waterkoker en magnetron. (Dit alles ook weer zonder een woord Engels)

‘s Avonds bestellen we in een kroegje iets wat toch weer heel anders blijkt dan we verwachten, maar we durven nog niet op te zoeken wat het was. Als we daarna nog een toetje willen halen blijkt de bakker nog open en inmiddels is ook de winkel weer iets meer ingericht.

De volgende ochtend gaan we wederom naar de bakker voor ontbijt. Vaste klanten krijgen gratis koffie, zo blijkt.

Doel van vandaag is Yeosu, en onderweg gaan we naar een theeplantage. Met K-Pop door de speakers rijden we door het Koreaanse landschap. Op de theeplantage vinden we rijen vol theeplanten en een mooie wandeling door cedar-, maple- en bamboebossen. De hoogtemeters van gisteren zijn ook nog voelbaar op de trappen naar boven.

We kunnen ook eindelijk langs de zee. Op een strand waar we op kleine krabbetjes na vrijwel alleen zijn, kunnen we de zee aanraken. Ook doen we weer een Ramyeon-lunch. In de haven liggen op grote netten diverse vissen te drogen. Gelukkig staan we bovenwinds.

Yeosu rijden we in de spits binnen. Eindelijk wat meer auto’s op de weg, want onderweg er naartoe was het vrij rustig. We rijden op 2 baans provinciale wegen om zo meer van de omgeving te kunnen zien. Buiten de grote steden is het vrij rustig. Vrij eenvoudig komen we op de grote binnenwegen uit door op ons navigatiesysteem de tolvrije route te kiezen. Het navigatiesysteem is overigens wel Engels, dat is wel zo prettig.

In Yeosu staan we opeens op de parkeerplaats van het backpackershostel dat we gekozen hebben. Backpackers met een auto in dit geval. Met mogelijkheid om te wassen, wat na al het wandelen die bergen op wel nodig is. Een Koreaans hamburgertentje voorziet ons deze avond van eten. We moeten het wel buiten opeten, want eigenlijk zijn ze al dicht.

De volgende dag wordt slechter weer verwacht. ‘s Ochtends valt het nog mee. We pakken de auto en gaan eilandhoppen. De eilanden zijn verbonden via bruggen, dus boten zijn niet nodig. Tot op zekere hoogte dan, want op een bepaald moment zijn er geen bruggen meer, dat is iets voor de toekomst, de borden zijn er al wel.

Tussen de buien door bekijken we haventjes waar professioneel vlotten in elkaar worden gezet en vissers hun netten herstellen. Toeristen zijn hier een zeldzaamheid.

Terug in Yeosu willen we naar de kabelbaan. Onderweg komen we Koreanen in gewaden tegen die naar ons gebaren dat ze richting een plein gaan. Terwijl wij onze lunch opeten, is er een processie gaande. Wanneer we even later het plein over wandelen, worden we aangeklampt door de Koreanen om hun oud-Koreaansche spelletjes mee te doen. We hebben geen idee wat de regels zijn, maar doen maar wat er aan gebaren aan ons duidelijk gemaakt wordt.

De kabelbaan blijkt niet op loopafstand te zijn. We halen de auto en rijden naar het kabelbaanstation. Het blijkt een Poma lift te zijn, die zien we in Oostenrijk en Frankrijk in de skigebieden ook regelmatig. Gewoon Europees dus. Waarschijnlijk aangelegd voor de wereldtentoonstelling van 2012 hier in Yeosu.

Overnachting: Backpackers in Yeosu Hostel