Op een zeer goed verzorgd vliegveld worden we welkom geheten door onze reisgenoten. We gaan op jacht naar een geldautomaat en pinnen ons eerste half miljoen Won. Omdat het vliegveld toch zo’n 50 km van Seoul ligt, bekijken we de mogelijkheden om in de stad te komen. De keuze valt op de AirPort limousine. Klinkt luxer dan het is, het is gewoon een touringcar. De eerste andere toerist komen we in de bus ook tegen, uiteraard een Hollander. Andere toerist bedoel ik dan westerse toerist mee, want Chinezen of Japanners in Korea kunnen we nog niet herkennen.

Na een rit van ruim 70km zijn we bij de halte om uit te stappen. Het is inmiddels 18:00 uur en lekker druk met verkeer. Maar toch niet chaotisch druk, en weinig getoeter.

Onze Airbnb locatie bevindt zich ergens in de kleine straatjes van de wijk waar we beland zijn, we hebben een fotospeurtocht gekregen en zigzaggen de straatjes in. Volgens de straatnaambordjes zijn we op de juiste plaats, maar het nummer kunnen we niet vinden. We vragen wat locals, die het nummer ook niet kennen. Het telefoonnummer dat we hebben wordt gebeld en na wat verder zoeken en versturen van de foto’s waar we zijn is er in een nisje opeens een deur met een code en kunnen we naar binnen. We waren er al een paar keer langs gelopen, Maar ja, zonder huisnummer was het ons niet opgevallen. Het appartement ziet er prima uit en biedt het beloofde uitzicht over de wijk.

Moe en hongerig gaan we de wijk nog even in en maken de veilige keus van een niet nader te noemen Amerikaans kiprestaurant uit Kentucky. Integreren doen we in kleine stapjes.

Dag 2

Na een nacht met hongerig wakker worden op vreemde momenten gaan we de volgende dag richting het nationale park vlakbij de stad. We halen een paar lokale ov chipkaarten en nemen de metro. Bij de halte waar we uitstappen is het al snel duidelijk waar we heen moeten, een spoor van eettentjes en stalletjes met outdoor-spullen leidt ons naar de ingang van het park. De dresscode voor Koreanen is overduidelijk outdoor, al is ons de noodzaak hiervan niet duidelijk op de klinkerweg naar boven. De ranger aan het begin van het park geeft ons een kaart en wijst aan waar we naartoe moeten.

De weg wordt een pad, het pad wordt een trail en de trail heeft rotsen en nare op- en afstapjes. Waar het echt lastig wordt is een trap aangelegd en op de weg naar boven worden we vergezeld door masten met daaraan de stroomvoorziening voor de zendmasten boven op de berg.

We komen vooral mensen tegen die al boven zijn geweest en het wordt steeds rustiger. Zo’n 700 hoogtemeters later zijn we op de top en genieten van een prachtig uitzicht over Seoul. Wat een gigantische hoeveelheid hoogbouw. Moet ook wel, want volgens Wikipedia wonen er in en om Seoul 24 miljoen mensen.

We gaan nog even verder naar een andere top, die ongeveer even hoog is, en zijn blij met de railing die er gemaakt is, zodat we iets hebben om vast te houden in de afdaling. De bordjes onderweg zijn wat verwarrend, en het pad soms lastig te vinden, maar ons doel wordt bereikt: we komen op een andere manier beneden dan we naar boven zijn gegaan.

Onderaan de berg bestellen we wat te drinken en Janneke krijgt een mierzoete thee, dat blijkt hier de standaard te zijn, volgende keer even opletten dus...

Als we weer in de stad zijn is het ruim etenstijd en dit keer gaan we wel voor Koreaans eten. We bestellen lukraak iets van de kaart: een mix van veel vlees, wat champignons en noodles gaat op een metalen plaat op een brander bij ons op tafel. Het tweede gerecht blijken noodles in ijswater te zijn... Bestek is er niet, we mogen met stokjes eten, maar voor het kleiner maken van noodles en koolbladeren blijken we een schaar te kunnen gebruiken. Al met al hebben we best goed besteld.

Dag 3

Met de spierpijn van gisteren in de benen gaan we vandaag een poging doen een wat ouder deel van Seoul te bezoeken. We lopen een wandeling uit de Lonely planet en zien hoe Chinese toeristen verkleed gaan in traditionele Koreaanse kleding die hier te huur is. Slim van die Koreanen, zo lopen er toch wat traditioneel geklede mensen in hun oude stadsdeel, maar hoeven ze het zelf niet te doen (en ze krijgen er nog geld voor ook).

We bezoeken een oud paleis, met heel veel exact hetzelfde geschilderde balken. Ondanks dat we niet vroeg waren, blijken de Koreanen nog veel later toeristisch te doen, want het wordt pas druk als wij als weer weg gaan.

We gaan vandaag voor maximaal contrast en in een moderner stuk Seoul bezoeken we gigantische shopping malls. Deels vergane glorie, want meer dan een paar meter van de roltrap zijn de vloeren leeg: alleen de verschillende soorten vloeren verraden de eerdere aanwezigheid van winkeltjes.

Vanwege de jetlag hebben we op vreemde momenten honger en halen “Wicked Ice” bij een tentje. Het blijkt een soort van geschaafd ijs te zijn.

‘s Avonds eten we bij een klein kiprestaurantje (geen bekende keten) in de wijk van ons appartement en bestellen een menu waar logischerwijs 1 drankje bij zit. Er wordt vervolgens niet gevraagd of de anderen ook wat drinken willen...

Dag 4

We verlaten vandaag Seoul en gaan richting Jengju. Het is rustig bij ons in de wijk, op zondag zijn veel winkeltjes gesloten. Ons ontbijtstalletje is helaas ook dicht, maar het winkeltje waar je (losse) pruimen alleen per 6 kan kopen is wel open.

Op het station is wel een bakkertje open. En als ik koffie bestel heb ik weer de keuze tussen hot en iced . Waarom zou ik meer betalen voor koude koffie?

Met zo’n 300 km/u knallen we naar het zuiden richting Jeonju. De invloed van Typhoon Tapah is merkbaar: regen en wind.

Overnachting: Villa Changsin-Dongsuk