Gisteren hebben we de kust al verlaten en vandaag gaan we weer verder naar het noorden, richting Londen.

Na ons uitbundige welkom door 4 agenten is er verder niks gebeurd in Hailsham. De fiets mocht de hele nacht aan de bar staan en met een dichte toevoerkraan voor de stortbak hadden we een rustige nacht. Het toilet kun je ook doortrekken met de inhoud van de bidons.

Vanaf Hailsham volgen we de Cuckoo trail nog zo’n 10 kilometer. Langzaam klimmen we verder omhoog. Het nadeel van het rijden van dit stuk van de route was nog wel even dat we weer extra hoogtemeters moesten doen, maar gelukkig zijn de hellingen een stuk minder steil en hebben we vooral hellingen tot 10%.

We rijden dwars door Royal Tunbridge Wells om weer eens wat anders te zien dan landweggetjes. Door naar Tonbridge waar de maximum snelheid inmiddels hoger is dan 2 mijl per uur (de eerste bekeuring is hier uitgeschreven in 1896 voor het rijden van 8 mijl per uur, de agent heeft de overtreder fietsend ingehaald).

In Kent zien we heel karakteristieke gebouwen met puntdaken, het zijn de hopdrogerijen. We hebben er uiteraard geen foto van. Bij het zoveelste bord Road closed (wat voor fietsers meestal niet zo is) is een van de wegwerkers verlegen om een praatje en onder de indruk van onze tocht. Het hek wordt speciaal extra voor ons aan de kant gezet.

De laatste klimmen doemen voor ons op in de North Downs. We moeten nog even tot 230 meter hoogte klimmen. Onderweg naar boven worden we ingehaald door een span van 3 paarden. We maken een praatje met de mannen op de bok die verbaasd zijn dat we nog helemaal naar Gravesend gaan.

Het span gaat voor ons uit, maar als de weg eenmaal weer vlakker wordt, willen we er toch echt weer langs.

Opnieuw komen we een bord road closed tegen. We passeren het weer en dit keer blijkt het toch wel een behoorlijk obstakel. Een of andere idioot heeft z’n afval midden op de weg gegooid. (In Nederland zouden we de troep weghalen zodat de weg weer open kan, hier wordt gewoon de weg afgesloten). We wisten wel dat er veel afval hier wordt gedumpt, da’s duidelijk te zien, maar midden op de weg is weer het andere uiterste. We tillen de fiets via de akker voorbij de rommel en een paar wandelaars verontschuldigd zich voor de rommel. “De omgeving is hier verder zo mooi”. Ook van de berg afval midden op de weg geen foto...

Ons hotel vannacht is zo’n gezellig hotel naast de snelweg, en we verwachten er weinig faciliteiten, dus rijden we even door naar Gravesend (ook handig om de 100km nog even vol te maken). Een ijssalon blijkt weer eens lastig te vinden en helaas is het ook zo’n variant waar je aan de kassa eerst moet bestellen en betalen. Erg onhandig als je de smaken wilt aanwijzen. Gelukkig zijn de smaken en het hoorntje wel lekker.

Na deze welverdiende pauze rijden we het laatste stukje voor vandaag, deels op het fietspad vlak langs de snelweg. Hopelijk is de laatste etappe morgen niet alleen maar langs dit fietspad...

Overnachting: The Spring River Ebbsfleet