Na het korte stukje gisteravond zien we vandaag een stuk meer van het eiland. De route volgt in het begin de zuidkust van het eiland, met een paar prachtige uitzichten.

Het routeboekje biedt ook een alternatief: rustiger en luwer, maar saaier. Dat gaan we dus niet doen. Rustiger blijkt ook niet nodig, er is hier een stuk minder verkeer en we hebben wind mee.

De route blijft natuurlijk niet continu langs de kust gaan, dat zou te makkelijk zijn, we gaan weer richting de heggetjes. Gelukkig zijn ze hier redelijk beperkt.

Een reden voor de route door het binnenland is een grote poort van niks naar nergens. Een stuk onverhard pad brengt ons naar dit overblijfsel van een landhuis, wat in de jaren veertig door een explosie verwoest is. Deze poort is ook de enige foto die we op Wight gemaakt hebben. Ondanks alle prachtige uitzichten is het er niet van gekomen om even een plaatje te schieten.

Een stuk oude spoorlijn brengt ons verder richting de kustlijn tussen Shanklin en Sandown. De strandhuisjes waar we langsfietsen mochten hier alle kleuren hebben, zolang het maar een specifieke kleur blauw was.

Bij een korte pauze komt Henri voor het eerst in zijn leven hop in het wild tegen. De eerste gedachte was “wat een rare bramen”, die hebben we namelijk nogal veel gezien de afgelopen weken. Helaas waren de bramen eigenlijk nooit lekker.

Ogenschijnlijk uit het niets doemt weer een plaats op: Ryde, waar we de boot naar het grote eiland kunnen nemen. Via een lange pier, met daarop treinstation en parkeerplaats vlak naast de boot komen we uit bij de draagvleugelboot. De tandem kan makkelijk mee, er is zelfs een speciale plek voor en ze hebben er kort geleden zelfs een tandem voor 3 personen aan boord gehad. Alleen de tandem op de juiste plek krijgen is door de grote draaicirkel wat lastig.

De planning is wel perfect, want we kunnen direct mee met de boot en staan in zo’n 20 minuten weer op het “vasteland”.

Meer van vandaag in deel 2