Onze gebeden zijn verhoord, vandaag minder heggen!

We verlaten East Knighton (we sliepen niet op zeeniveau) en gaan weer richting de kust. Het eerste toeristische element op de route is Durdle door (niet te verwarren met Dumbledore), een zogenaamde natuurlijke brug. We zijn er redelijk vroeg en het is er nog erg rustig. De Lulworth cove slaan we over.

In de buurt van Lulworth camp horen we dat de British army druk bezig is een virtuele vijand te verslaan. Het betekent ook dat we helaas een stuk om moeten fietsen omdat een aantal wegen is afgesloten.

We komen langs Corfe Castle, een oude ruïne van een vrij groot kasteel zo lijkt het. Om niet nog verder om te moeten fietsen, nemen we niet de asfaltroute, maar het deel via de grindweg. Het blijkt redelijk fietsbaar en het tempo zit er de hele ochtend lekker in. Heeft ook iets te maken met de hellingen die hier iets minder heftig zijn.

Vlak voor Poole steken we voor het schokkende bedrag van 1 pond de opening van de natuurlijke Poole harbour over met een kettingpont vanaf het schiereiland Purbeck.

Langs de baai loopt een mooi fietspad, helaas ook langs de stukken waar de baai iets minder fris ruikt.

Het asfalt gaat over in een zand/grind-pad en brengt ons weer op een oude spoorlijn: de Castleman Trailway.

Het mooie zonnige weer waar we vanochtend mee begonnen is helaas verdwenen en het lijkt er op dat het regenpak nog aan moet. Een plaspauze en een paar minuten wachten onder de overkapping bij een supermarkt is gelukkig genoeg wachttijd en we kunnen het regenpak in de tas laten.

Vanaf Burley komen we terecht in het New Forest national park. De paarden lopen hier gewoon op de weg en de huizen hier hebben een hek en wildrooster om de paarden uit de gang te houden. De maximumsnelheid is weer met een schokkende 10mph verlaagd tot 40mph, wat vast heel veel uitmaakt voor de klap die een paard op je bumper maakt.

Na nog wat meer onverharde paden, die over het algemeen erg goed te doen zijn, komen we via Sway terecht in Lymington, waar we de ferry naar Isle of Wight willen nemen. We zien ‘m precies wegvaren.

Gelukkig gaat er een uur later nog een, dus dat geeft ons tijd een kaartje te kopen en wat te eten.

Op de ferry, die slecht is voorbereid op fietsen: “zet maar ergens vooraan neer”, hoort een van de medereizigers ons praten over de route en de verblijfplaats voor morgen. Hij vraagt of we op zoek zijn naar een leuke route op het eiland en laat trots zijn Strava ritten zien.

Ook wil hij graag weten uit welk deel van Nederland we komen, zonder dat wij verteld hebben dat we er vandaan komen. Hij blijkt anderhalf jaar in Nederland gewerkt te hebben. Van onze gesprekken zal hij dus makkelijk gehoord hebben dat we Nederlanders zijn en geen Duitsers.

Op Wight fietsen we nog een klein stukje (zelfs hier hebben ze een in onbruik geraakt stuk spoorlijn), en plannen bij het avondeten de overnachting voor morgen. Dat blijkt nog niet zo makkelijk te zijn.

Overnachting: The Bay B&B