Na een typisch conference hotel ontbijt, eindelijk ook eens wat andere keuzes dan de onderdelen van een full English, vervolgen we onze weg naar Newton Abbot.

Al snel zijn we de weg behoorlijk zat. Die kleine weggetjes zijn erg leuk, maar die beroerde heggen aan elke kant beperken het uitzicht tot 1 meter aan beide kanten. Prikkeldraad heeft zo z’n nadelen als afscheiding van een stuk land, maar in dit geval zou het de route een stuk leuker maken. Dat het een beetje begint te regenen maakt het natuurlijk ook niet leuker.

In Newton Abbot kunnen we weer wat zien, ook het regenpak kan uit. Tot Dawlish is het uitzicht helaas weer soortgelijk. In het dorpshuis, wat eigenlijk gewoon een oud kerkgebouw is, houden we de eerste pauze. Tussen de locals eten we de taartjes op.

De komende kilometers zullen we vooral het estuarium van de Exe volgen. Voorop de tandem krijg ik het gevoel dat Janneke achterop niet meer stil kan zitten. Het blijkt echter de voorband te zijn die lucht verliest en steeds meer als een dweil over de weg gaat. We zijn redelijk handig geworden in het omkeren van de fiets en aangezien het het voorwiel is, gaat vervangen van de binnenland redelijk snel (plakken langs de kant van de weg doen we niet aan), maar niet voordat we de buitenband op de boosdoener hebben gecontroleerd.

Het blijkt de bekende boosdoener voor lekke banden in Engeland te zijn: een doorn. Nog een reden om die heggen weg te halen.

Met nieuwe lucht in de band vervolgen we onze weg. Zo’n 30 kilometer vlak, ook wel eens lekker. Het fietspad rondom het estuarium ligt er prima bij. Terwijl we echter netjes links houden, krijgen we een tegenligger die rechts houdt, dat levert ramkoers op. De tegenligger gaat compleet over de rooie omdat wij niet aan de kant gaan. Wat is dat toch, dat sommige mensen zo stug rechts willen houden in een land waar links de norm is.

In Exmouth halen we lunch bij de supermarkt en houden pauze met zicht op de monding van de Exe. Ondanks dat de route langs de kanaalkust gaat, hebben we die kust nog maar weinig gezien. De route loopt hier echter mooi over de boulevard met de karakteristieke strandhuisjes.

Na Knowle Littleham komen we weer op een o zo geliefd stukje oude spoorlijn, zodat het stijgingspercentage een beetje normaal is. In Budleigh Salterton zien we een fietsenmaker en halen een nieuwe binnenband. We hebben er nog wel 1, maar 1 band is geen band. De fietsenmaker is zelf ook tandem-fan en onder de indruk van onze mooie Nederlandse fiets.

We zitten echter nog steeds aan de Engelse kust, dus worden wederom getrakteerd op een paar 20% hellingen. In Sidmouth loopt de rivier gewoon over de weg en wordt ons afgeraden er met de fiets doorheen te gaan. Goeie tip, en gelukkig ligt er een brug naast. Na de laatste steile klim is het nog weer een keertje afdalen tot zeeniveau en we eindigen vandaag in Seaton.

Morgen nog een paar klimmetjes en dan zitten er geen zware klimmen meer in. We zullen zien of het boekje gelijk heeft...

Overnachting: Blue Waters B&B Seaton