Vanuit Crackington haven kunnen we alleen weg via enorm steile wegen naar boven. Teruggaan heeft dus geen zin, maar met voldoende energie van het Engelse ontbijt komt het ook dit keer weer goed.

De uitzichten zijn prachtig. Weinig foto’s daarvan vandaag, want er waren ook heel veel smalle weggetjes met hoge heggen er naast. Gelukkig werd op de echt steile stukken waar wij kruipend naar boven kwamen gewacht door de tegenliggers.

In Tintagel zijn er opeens heel veel toeristen, waar ze opeens vandaan komen... er schijnt hier een oud kasteel te zijn, dat heeft er vast iets mee te maken, we werpen er vanuit de verte een blik op.

In de afdaling tien kilometer verder horen we opeens een vreemd geluid vanuit het achterwiel komen. Het zal ook niet. Het is opeens ontstaan na het gebruik van de schijfrem, de derde rem op onze fiets, vooral handig in afdalingen om de velgremmen wat rust te kunnen geven.

Het lijkt alsof er een steentje op een beroerde plek tussen schijf en remblok zit maar het lukt helaas niet om het er uit te peuteren. 100 meter verderop, aan het eind van afdaling hebben we iets meer ruimte en zetten we de fiets weer eens op de kop.

Het veertje dat de remblokjes vast houdt blijkt op een vreemde manier om het remblokje gevouwen te zijn en dat veroorzaakt het schurende staal-op-staal geluid. De remblokjes gaan er uit, en met twee velgremmen gaan we verder. We hebben geen aanhanger achter de fiets, dus hebben nog steeds voldoende remvermogen.

We komen uit op England’s most famous and well-loved cycle route. De Camel trail. Geen kamelen te zien en ook de fietsers zijn ver te zoeken. De trail is blijkbaar toch minder loved en famous. ‘t Is ook weer eens onverhard, maar wel de erg goede variant.

Langzaamaan wordt het toch drukker. We zijn de route begonnen op het rustigste stukje en komen steeds dichter in de bewoonde wereld. In Wadebridge halen we een lunch bij de supermarkt en Janneke maakt zich steeds meer zorgen of we het vandaag wel gaan halen. We hebben nog maar 50 kilometer gehad en de route in de gps geeft aan dat we nog 100 kilometer moeten.

Het blijkt mee te vallen: de route loopt verder dan waar wij vandaag naar toe gaan. Met nog 50 kilometer te gaan gaat het helemaal goedkomen.

We vervolgen de trail tot Padstow, al weer een plaats met enorm veel toeristen.

Via mooie landelijke weggetjes, de kust vermijdend zodat we minder klimmen hebben, komen we aan in Newquay. Bij het guesthouse worden we eerst bijna weggestuurd nadat we de fiets tijdelijk parkeren op de autoparkeerplaats. Toen we meldden dat we kwamen inchecken was het goed. Tja, waarom zouden we anders zoveel tassen van onze fiets halen. Ook de opmerking dat we er uit zien als vegetariërs is wat mij betreft een beetje een rare uiterlijke beoordeling.

Newquay is niet echt boeiend. Een paar mooie stranden waar goed gesurfd kan worden zijn wel gaaf, maar verder bestaat de plaats uit voornamelijk hotels, b&b’s en uitgaansgelegenheden. Wat een geluk dat we hier geen dag extra hoeven rond te hangen.

Morgen waarschijnlijk de laatste etappe en dan tikken we Land’s End aan... we zullen zien...

Overnachting: Minerva Guest house