Na een paar kilometer afdalen beginnen we aan de langste klim van vandaag: de col des Saisies. Janneke zou daar volgens haar Strava al eens geweest zijn. Ze herkent er echter helemaal niets van, niet onderweg, maar ook niet op de top (daar ligt een behoorlijk skidorp).

Terwijl we klimmen, zijn de zon en wolken in een discussie. Als we bijna boven zijn, lijken de wolken te winnen en rijden we de mist in. Maar een paar seconden later is die wolk weer weg en zien we naast ons de zon. Helaas niet op ons... Het colbord kunnen we nergens vinden; misschien weggehaald vanwege de werkzaamheden.

De afdaling is wat aan de frisse kant. We rijden door meerdere skidorpen, waar nu weinig gebeurt. Waarschijnlijk is het in hoogzomer wel open, nu heel beperkt. En omdat het koud is, willen we eerst afdalen.

Opeens moeten we echter links af, een soort pleintje over. En dan een heel klein weggetje is. Dat weggetje is net opgeknapt, waardoor er grind ligt. Maar niet de hele weg is gedaan, maar ongeveer de helft, in allemaal vakjes. We willen bij dezen graag de regel instellen voor gemeenten dat als je de helft van de weg of meer opnieuw moet asfalteren, dat je dan de hele weg doet en geen Mondriaan ervan maakt.

Het weggetje daalt gemiddeld, maar af en toe zit is een 'tussenklim' in. Tijdens een van die klimmetjes liggen er langs de kant van de weg allemaal stapels hout, meestal afgedekt met metalen platen (waarschijnlijk oude dakplaten). Uiteindelijk wordt de oorzaak duidelijk: langs de weg zit een soort zagerij. Inclusief afvoer van zaagsel een hele oude bus in (die absoluut niet meer kan rijden). Wij denken dat de 'zager' als hobby gewoon doorzaagt, of er nou iemand het hout wil hebben of niet...

We komen achter een vrachtwagen met boomstammen. Die zijn niet naar de zagerijzagerije gegaan. Door de smalle weg rijdt hij heel langzaam; wij gaan even stilstaan, maar dat blijkt niet lang genoeg want al snel zitten we er weer achter. Nog een keer stoppen dan maar. Gelukkig slaat hij na een paar kilometer af. En blijkt voor ons de behoorlijk steilee klim naar een col te beginnen.

We hebben ondertussen ook wel behoefte aan eten, maar de route loopt precies om de grotere plaatsen heen. We maken daarom een heen-en-weertje naar Albertville. Er ligt een fietspad langs de rivier, daar maken we graag gebruik van.

Na de lunch rijden we terug naar de route en beginnen aan de col du Vorger. Hier heeft iemand/de lokale school/een lokale vereniging fietsborden gemaakt voor tijdens de klim. Zowel de kilometers als de bochten worden voor ons afgeteld. Bovenaan staat ook het bijpassende colbord. Met een paar meter verder het officiële colbord.

Hierna volgt de laatste klim van de dag, de collet en col de Tamié. De collet is het hoogste punt voor ons; de col ligt iets lager op de grotere weg. Hierna dalen we af naar Faverges. Hier draaien we een fietspad op, dat ons naar en vervolgens langs het Lac d'Annecy leidt. Als we het fietspad op komen, zitten er behoorlijk veel wielrenners op. We vragen ons af waarom ze vlak gaan fietsen, als er ook zo'n mooie bergen in de buurt liggen. Naarmate we verder richting Annecy komen, wordt het fietspad drukker en drukker. Zoveel fietsen hebben we in totaal nog niet gezien sinds we de laatste keer door Utrecht gefietst hebben.

De cols, côte en collet van vandaag:

• Col des Saisies
• Côte de Cohennoz
• Col de la Forclaz
• Col de Montessuit
• Col du Vorger
• Collet de Tamié
• Col de Tamié