Als we wakker worden miezert het. Dat was niet echt de voorspelling. Gelukkig klaart het langzaamaan op en als we goed en wel Briançon uit zijn hebben we zelfs een schaduw.

We dachten dat we direct via de grote weg de Col du Lautaret op zouden rijden, maar er blijken nog wat kleine weggetjes parallel te lopen. Uiteindelijk houdt dat ook op en komen we weer bij de grote weg. Helaas is onze schaduw er ook mee opgehouden en het hele dal trekt vol met wolken. Het betekent ook dat het weer gaat regenen.

Een kort moment bedenken we of het misschien beter is om om te keren. In korte broek afdalen vanaf de ruim 2600 meter terwijl het regent is niet zo heel verstandig. Toch rijden we door, want op de Lautaret (2058m) zit wel een restaurant en dan kunnen we ook even zien hoe het zich ontwikkelt.

Langzaamaan gaat het harder regenen. Het lijkt een soort ijswater dat uit de lucht valt; een paar graden kouder en het is sneeuw. Gelukkig rijden we nog een stukje door een tunnel in aanbouw, daar is het droog. En dan zijn we bij het restaurant op de col du Lautaret. Daar is ook net een groep Britse wielrenners binnengekomen, die met badjassen aan zitten te rillen en wachten op hun warme chocolademelk. Ze zijn net in de regen afgedaald vanaf de Galibier, die 2600m col die wij ook willen doen.

Terwijl we onze eigen chocomel en crêpe verwerken klaart het echter op! (We dachten bij de laatste meters in de klim al gezien te hebben dat het iets lichter werd in de lucht). De regen stopt, we zien blauwe lucht en zelfs de zon breekt door.

We stappen weer op de fiets en rijden de Galibier op. Geen weer om lang op de top te staan, maar we zijn wel weer goed opgewarmd. Direct de afdaling aan de andere kant ingezet en op naar de lunch.

Een paar campers belemmeren ons nog even in de afdaling, maar na 2 bochten gaan ze even stilstaan en kunnen wij op eigen tempo afdalen.

Vanuit Valloire moeten we weer even klimmen naar de Col du Télégraphe (wat geen col is, maar een côte) en dan komen we uit bij St. Michel de Maurienne. Janneke haalt een paar enorme stukken quiche uit de supermarkt en heerlijk in het zonnetje hebben we lunch.

Dan gaan we verder het Maurienne-dal in. Tussen de snelweg en de spoorlijn loopt de provinciale weg waar we af en toe een klein fietsstrookje hebben. Niet echt lekker rijden dus.

De snelweg buigt bij Modane af richting Italië en wij mogen weer een stukje naar boven. Er is echter een stuk weg dicht, maar een lokale Franse wielrenner maakt ons duidelijk dat we verderop die route wel kunnen nemen.

Dan komen we nog even de côte de Rossanges tegen. Door de titel côte hadden we die geklassificeerd als 'tussenklim', maar met ruim 8 kilometer en lange stukken 8-9% is dat toch te weinig eer. Na de afdaling komen we weer op de grote weg die we bij Modane hadden verlaten. Die is echter ook verboden voor fietsers, dus we hebben niet voor niks geklommen.

In het volgende plaatsje gaat Janneke op zoek naar de openbare toiletten. Als we dan ook nog even controleren hoe ver we nou precies moeten tot het hotel, dan blijken we er al te zijn. Waren we toch bijna een col teveel opgereden.

Oja, om nog even terug te komen op de titel: Blouqons tout! (Blokkeer alles!), de slogan van de volledige lamlegging van Frankrijk vandaag: helemaal niks van gemerkt. Alles was open, geen gele hesjes, geen rellen, geen demonstranten.

De cols, côtes en collet van vandaag:

• Col du Lautaret
• Col du Galibier
• Collet du Plan Nicolas
• Col du Télégraphe
• Côte de Rossanges
• Côte de Termignon