Gisteren zijn we aan de voet van de col d'Izoard gestopt, dus vandaag willen we die over. Vanuit borden langs de weg begrijpen we dat er een wegafsluiting is. Op internet begrijpen we dat de weg vanuit Guilestre naar de col afgesloten is voor de eerste 10 kilometer, in een patroon over de weekdagen. Op dinsdag van 8:30 tot 17:00. Dus we verzinnen een list: vanuit Briançon naar boven, dan afdalen zover we kunnen naar de wegafsluiting en dan weer de col d'Izoard over.

Na 's nachts een behoorlijke hoeveelheid regen, hangen er 's ochtends nog wolken rond de toppen. Maar het is weer droog, dus we gaan op pad. Henny fietst weer gezellig mee, al is het maar voor de koffie.

Vlak onder de top drinken we koffie. Met taart, en niet van die flauwe kleine stukjes.

We waren alle drie al eens over de col d'Izoard geweest, dus hadden een idee over wat we zouden zien. Helaas bleek bij alle drie het geheugen niet te kloppen: er was geen boerderij (Henny), het bos liep niet door tot aan de top (Henri) en er lagen geen drempels waarvoor je heel hard moest remmen in de afdaling naar Briançon (Janneke).

Op de top draait Henny om en rijden wij verder, de afdaling richting Guilestre. We herkennen gelukkig wel het 'rare' middenstuk, waar je opeens door een soort alpenweide-dal rijdt. Maar dan wel behoorlijk op een helling.

Vlak na de afslag van de col Agnel zijn we bij de wegafsluiting: een bord 'Route barrée' en vijftig meter daarachter een hek. Of het bord en het hek er nog staan weten we niet, nadat wij omgedraaid waren, reed er een Duitse auto zo hard richting de bocht waar het achter stond, dat we niet weten of die op tijd kon remmen...

Weer terug bij de afslag naar de col Agnel staan er meerdere motorrijders en fietsers die ons vragen of de weg echt dicht is. We bevestigen dit. Met de bikepackers hebben we wel echt medelijden: zij hebben drie opties, maar alle drie niet interessant: terug voor de col d'Izoard, door over de col Agnel (maar dan ga je heel ergens anders heen, en het is nogal een klim) of vijf uur wachten tot de weg open gaat.

Wij rijden verder naar boven en genieten van de rotstoppen om ons heen. We zijn te laat voor het supermarktje onderweg, maar de pizza-tent heeft ook cola en magnums.

Op twee kilometer van de top zit een korte afdaling, daar blijkt ook nog een col, zelfs met bord: col de la Platriere. Waren we op de heenweg zomaar over een col gefietst zonder het te weten...

We bedenken dat het handig is om andere fietsers te waarschuwen voor de wegafsluiting, om teleurstelling te beperken. Op het moment dat we dat bedenken, komen we kilometers lang geen fietsers tegen. Als het dan gebeurt, zijn we al weer over de top. De eerste die we aanspreken rijdt met bagage, dat lijkt ons het type om door te gaan en niet meteen terug naar Briançon. Hij zegt te weten dat de weg dicht is, maar dat die om 17 uur weer open gaat, dus dat er toch geen probleem is? Voor de helderheid: het is op dat moment 14 uur. De volgende fietser met bagage weet het niet, maar zegt 'ow, als de weg om 17 uur weer open gaat'. Tja, wij stoppen maar met waarschuwen. En we kunnen nog wat leren over 'in de vakantie is er geen tijd' van de echte bikepackers.

Halverwege de afdaling komen er vijf Porsches van achter. Er komt dan net een sectie met veel bochten. Onze kans om te bewijzen dat een fiets sneller is dan een Porsche... Zodra er iets minder bochten zijn, halen ze ons in. En zitten meteen vast achter een busje, dat gelukkig hen en ons er snel langs laat.

We dalen verder naar Briançon. Daar is de supermarkt de hele dag open, dus we sluiten deze mooie fietsdag af met een late lunch.

De cols van vandaag:

• Col d'Izoard
• Col de la Platriere
• Col de l'Ange Gardien
• Col de l'Ange Gardien
• Col de la Platriere
• Col d'Izoard