Na een prima ontbijt in de Gite rijden we het eerste stukje langs het Lac de Castillion, met daarna de Col de Barnabé. Als we de weg opdraaien, staat er een bord dat de weg dicht zal zijn na 3 km. We hebben iets gehoord over een triathlon, dus we vermoeden dat dat de wegafsluiting zal zijn. En dat we als fietsers daar wellicht gewoon langs kunnen.

Na een kilometer of 7 komen we inderdaad een verkeersregelaar tegen. Er komen fietsers van links met nummers, maar we mogen van de verkeersregelaar gewoon de weg op. Goed gegokt. Op basis van de nummers en chips lijkt het een wedstrijd, maar de manier waarop de mensen fietsen lijkt meer een toertocht. Waarschijnlijk de achterhoede...

Na de rest van de klim en een groot deel van de afdaling verlaten we het parcours weer. Gelukkig voor Janneke, nu is haar drang om voorgangers in te halen om zo snel mogelijk over de eindstreep te komen ook weer weg. We rijden de Gorges de l'Esteron de Saint-Auban in. Heel smal, met overhangende rotsen. En zelfs een buitenkapel/kerk onder de overhang. Indrukwekkend om te zien.

Na stukken stijgen en dalen volgt de Col du Buis. Niet lang. Maar wel met behoorlijk steile stukken. De afdaling is nog een stuk steiler, met heel krappe bochten. Inhouden dus. Wij denken dan nog dat het de uitzondering van de dag is.

Na de afdaling zien we het kasteel van Entrevaux liggen. We zijn blij dat de klim daar heen een heen-en-weertje op zou leveren, dus niet in de route zit. Als we het stadje bijna in rijden, horen we een stoomfluit. Helaas duurt remmen en telefoon pakken te lang, dus we hebben alleen een foto van een wagon, niet van de locomotief.

Na Entrevaux volgt een kilometer of 15 over de grote weg. Blijkbaar lag er geen parallelweg, wat gezien de rotswanden om ons heen wel logisch lijkt. We rijden gelukkig stroomafwaarts, waardoor het tempo er redelijk in blijft. Voor de auto's blijkbaar ook, want er hangen aan de bomen behoorlijk veel zwarte kruisen met een leeftijd en een jaartal. Het lijkt erop dat de wegbeheerder er wel iets aan heeft willen doen, want er staat een betonnen muur/vangrail voor de bomen (of het daar veiliger van wordt?), er is een snelheidsbeperking tot 70 km/u en we zien zelfs een flitspaal.

Als we afslaan van de grote weg, begint de klim van de Col de la Sinne. En meteen ook weer het spectaculaire landschap: en smalle kloof met een blauw riviertje en een weg die er nog net naast past. De rotsen zijn hier grotendeels grijs. Als we verder rijden, komen er nog allerlei andere rotsen langs. Rood en later geel. En strakke wanden alsof het door mensen gehakt is. En een driehoekige vorm van de kloof. Allemaal heel indrukwekkend. En heel desolaat, er zijn weinig huizen en dorpen.

Gelukkig leidt de omgeving wat af van het klimmen, want na een makkelijk begin wordt de klim steiler en steiler. En heel onregelmatig, waardoor een ritme lastig te vinden is. We zijn dan ook blij als we vijf kilometer onder de top een Auberge vinden, waar we cola kunnen krijgen.

Bovenop de col is er spectaculair uitzicht. We hebben de Alpen nu echt bereikt! Na een afdaling met veel bochten en slecht wegdek, komen we bij de grote weg. Deze moeten we nog 33 km volgen naar onze slaapplek. Het gaat nu stroomopwaarts, dus langzaamaan stijgen we de nodige meters. Wat de snelheid niet ten goede komt. Gelukkig gaat het grootste deel van het verkeer de bergen juist uit, waardoor onze weghelft meestal rustig is. En het voordeel: morgenochtend zitten we aan de voet van de col de la Bonette en kunnen we als het rustig is hieraan beginnen.

De cols en côte van vandaag:

• Col de St. Barnabé
• Col du Buis
• Col de Felines
• Col de la Sinne
• Côte de Belloire