We hebben in de 'grote' stad Manosque geslapen. Zelfs op zaterdagochtend is het al best druk op de weg in de stad. We zijn daarom voor de verandering blij met de beschikbaarheid van een fietspad. Na een paar kilometer steken we de oprit naar de péage over, en nog wat verder gaan we links af, de eerste klim op.

Tijdens de klim zegt Janneke dat we hadden moeten smeren. Henri is het daar volledig mee eens. Als we bovenaan de klim even stoppen, blijkt dat we iets totaal verschillends bedoelen: Janneke wilde de ketting smeren, Henri zonnebrand. De conclusie is dat beide nodig is, dus op zoek naar een rustig plekje om de tas open te kunnen doen.

Bij de plaats Riez blijkt de route over de markt te lopen (of hebben de marktkooplui hun kramen op de route gezet, het is maar hoe je het ziet). Gelukkig is het nog niet zo druk met kopers, dus met rustig aan doen kunnen we er langs.

Na een kilometer of veertig mopperen we een beetje dat de route wat saai is. Niet lelijk, maar weinig moois, stiekem klimmend maar niet als echte klim. Dit hadden we eerder moeten zeggen, want onmiddellijk volgt een mooi lopende afdaling met een aantal haarspeldbochten. Gevolgd door Moustiers-Sainte-Marie dat tegen de rots geplakt lijkt te zitten, en waarvoor we even de hoofdweg af gaan om naartoe te klimmen. In het dorp zit een lekkere bakker.

Hierna volgen de Gorges du Verdon. Het eerste deel is een klim, waarbij we uitzicht hebben op de enorme rotswanden. Na de klim volgt Pointe Sublime, een plek die zijn naam eer aan doet. Alleen vindt iedereen dat, dus we rijden snel de touringcar en parkeerplaats voorbij. Een stukje verder zit een restaurantje langs de kant van de weg, met aan de overkant in de berm van de weg een paar tafeltjes met uitzicht op de rotsformaties. Vandaag geen supermarktlunch, maar pizza-met-uitzicht.

Hierna dalen we verder af door de gorges. Telkens weer komen de rotswanden dichterbij. Super mooi. Waar ze wijken, liggen bijna overal campings. Het moet hier nog veel drukker kunnen zijn.

We eindigen in Castellane, waar we lekker vroeg zijn. Helaas blijkt de receptie pas om 17:00 beschikbaar, nog drie uur wachten. Daar gaat onze droom om de was te drogen in de zon. Om de tijd te doden, rijden we omhoog naar het Lac de Castellion. We gebruiken de tijd om om vast voor morgen een bed te boeken. Weinig keus waar we heen gaan, dus het wordt een vijfpersoons kamer. Mocht iemand morgen nog een bed zoeken in Saint-Étienne-de-Tinée...

Als we bij het meer zitten, worden we gebeld. De mevrouw van het huis is er al, eerder dan wij verwacht hadden. En ze biedt ook nog aan om de was in de machine te wassen. Dus gaat onze droom toch in vervulling: de was hangt in de zon te drogen.

De col en côtes van vandaag:

• Côte de Devençon
• Côte de Ségrièst
• Côte de Moustiers
• Col d'Ayen
• Point Sublime