Na een uitgebreid ontbijt verlieten we het pirateneiland weer. Gelukkig waren er voor fietsers ook goede voorzieningen, zoals wasmachines en drogers en veel eten.

De route ging over het eiland Usedom, langs de kust door het bos. Op-en-neer, en zeker niet saai. Bij Heringsdorf werden de bossen vervangen door hotels, pensions en villa's. We hadden het idee in het Benidorm van Duitsland te zijn. Zelfs de zon liet zich even zien.

Aan het einde van het dorp zijn we even van de route afgeweken en rechtdoor gereden. Daar konden we de grens over: we zijn naar Polen gefietst!

Hierna reden we dwars over het eiland naar de brug naar het vaste land. Onderweg was het meestal akkerland, maar ook delen waar Henri opmerkte 'als je naar rechts kijkt, ben je op de Hoge Veluwe'.

Weer terug op het vaste land kwamen we vrij snel in de Hanzestad Anklam. Hier besloten we dat het nog wat vroeg was om te kamperen en dat we nog dertig kilometer verder zouden gaan. Het begon met een mooie asfaltweg, maar werd al snel betonplaten. En daarna een omleiding, die 10 km lang bestond uit betonplaten die rechtstreeks uit de Berlijnse muur in het veld waren gelegd (of daar al vijftig jaar lagen). Scheef en kapot, dus hobbelen maar.

Om naar de camping te komen, moesten we een alternatief van de route nemen. Deze liep parallel aan de regionale asfaltweg. Het fietspad leek echter nog het meeste op een mtb-pad: draaien en keren. Denk aan de weg bij Austerlitz, waar de mtb-route naast loopt...