Vanochtend worden we weer vergezeld door Henny. Het plan is tot op de top van de Mont Aigoual. Op de Col de la Lusette is het echter wel genoeg geweest voor hem en keert hij terug.

We dalen een stuk af en hopen op een plek om koffie te drinken. Maar helaas, het restaurantje gaat pas 23 minuten later open en het hotel heeft vast een koffieautomaat, maar dan moeten we wel het hele hotel er bij kopen. Henny heeft het beter bekeken, die heeft in de afdaling op de terugweg wel iets gevonden.

Het tweede deel van de klim naar Mont Aigoual, na het vertrek van Henny, valt een beetje tegen. Het stijgt langzaam door bos, waardoor er geen uitzicht is. Op de top waait het nogal, en geen warme föhn. We begrijpen de mensen in jassen en warme kleding. We bekijken snel het uitzichtpunt en gaan weer afdalen.

Op het kruispunt waar we af moeten slaan staat een bord “Route barrée 1 km”. Tja, wat doe je dan. Nemen we het risico met de kans weer terug omhoog te moeten, of rijden we er omheen met de kans een extra col te moeten doen. We kiezen toch voor het laatste. We zullen nooit weten of de weg ook écht dicht was voor fietsers, maar de extra col hebben we niet gehad. Wel extra col bordjes overigens, maar die waren voor ons in de afdaling.

Kort nadat we weer terug op de route zijn, komen we (eindelijk) een klein winkeltje tegen dat open is. Dit gebied is niet rijk bezaaid met voorzieningen, dus als er iets open is: eten halen.

Met een blikje cola en een zak chips hebben we ons ‘koffiemoment’. De andere keuzes voor eetbare dingen waren blokken lokale kaas, stukken lokaal vlees en heel dure zoute koekjes. Dan is chips de beste keus.

We klimmen het dal weer uit, met toch een paar pittige stukjes. Van het camperbusje dat ons inhaalt, slaat spontaan de motor af. Dat lag echter waarschijnlijk meer aan de (Nederlandse) bestuurder dan aan het busje, aangezien een Volkswagen Transporter best wat kan hebben.

In een volgend dorpje is het al weer tijd voor eten, maar het is nog geen 4 uur, dus weer niks open. We zijn echter voorbereid vandaag, want we nemen al vanaf vanochtend een stokbrood en 2 pain au raisin mee.

De laatste klim van de dag bevat weer een paar steile stukjes, maar is verder goed te doen. We genieten van de afdaling over een bredere weg met goed asfalt.

In ons eindpunt St Jean du Gard zijn inmiddels alles winkels weer open. Sowieso is het de eerste plaats met wat meer voorzieningen die er vandaag tegen komen. De Cervennen zijn heel mooi, maar ook best verlaten op veel plekken.

St Jean du Gard is het eindpunt van de GR70, wat opvalt door het aantal wandelaars met grote rugzakken. De GR70 volgt de route van een Britse auteur uit 1870, die met een ezel reisde. Ook de ezel is vertegenwoordigd, bijvoorbeeld in de sleutelhanger aan de sleutel van ons hotel.

Cols en côtes van vandaag:

• Côte d'Aulas
• Col de Mourèzes
• Col de la Lusette
• Col de la Sereyrede
• Col de Trépaloup
• Mont Aigoual
• Plo du Four
• Col de Fourques
• Col de Perjuret
• Col de Solpelérière
• Col des Faïsses
• Col du Rey
• Côte de Sainte Croix
• Col de l'Exil
• Col de Saint Pierre