Dag twee van het Cheshire Cycleway drieluik. Het is wat minder mooi weer en helaas moeten we enkele keren onder een boom schuilen om niet drijfnat te worden (we willen natuurlijk niet in volledig regenpak fietsen).

De rit is wat vlakker dan dag 1 en wat de reden van het vreemde hoekje in de route is, wordt ons niet duidelijk. Er mankeert niks aan de extra lus, maar er is ook niks speciaals onderweg. Misschien dat het hotel waar we langsrijden de route gesponsord heeft ofzo.

Vlak voor Chester komen we terecht op het tow path. Langs vrijwel alle kanalen in Engeland is zo'n pad en het klinkt leuk om langs te fietsen, maar is het eigenlijk net niet. Ondanks dat je verkeersvrij fietst is het helaas niet zo dat je stevig door kan fietsen: de kwaliteit is vaak niet zo goed, maar ook de smalle paadjes onder de bruggetjes zorgen er voor dat je regelmatig moet afstappen. Bovendien zijn er ook wandelaars en die hebben toch wel een beetje een hekel aan fietsers. Toch fietsen we regelmatig op dergelijke paden, want het blijft vaak wel de beste optie.

Doordat ons eetritme weer eens verstoord is worden we bij Neston erg hongerig en hebben we trek in een ijsje. Een ijssalon is echter niet te vinden, dus we eindigen met 4 Magnums (kleinere verpakking was er niet) in het parkje naast de kerk. De koude, zilte zeewind is hier goed te voelen.

Nadat we drie kilometer verder zijn en onze route ons even langs de zee-arm brengt, komen we er achter dat we iets te vroeg gestopt zijn: meerdere ijssalons hier op een rij en een hele stoet toeristen (da's dan weer geen goede reden om te stoppen).

Nog een klein stukje over een oude spoorlijn (dat zijn dan vaak wel weer goede fietspaden, in tegenstelling tot de tow paths) en ook etappe 2 zit er op.